Yılın son günleri de bitti . Bitmek bilmeyen acıların, coşkuların, sevinçlerin hepsi bir anıya dönüşmek üzere. 
Hayat, bize her zaman bir döngü içinde bitişlerin ve başlangıçların hikâyesini anlatıyor. Tıpkı eski bir film sahnesi gibi; başlar, gelişir, sonra bir anda sona erer. 
Ama o son dediğimiz şeyin aslında yeni bir başlangıç olduğunu fark etmek çoğu zaman zaman alır.

Hayatta her şey bitiyor. Tıpkı yaz mevsiminin tükenişi, bir filmin kapanışı ya da bir şarkının son notası gibi. 
Acılar da bitiyor. Unutulmaz dediğimiz yaralar iyileşiyor, içimizi yakan duygular bir süre sonra hafifliyor. 
Her bir bitiş, ruhumuzda derin izler bıraksa da, bir diğer başlangıç için bizi hazırlıyor.

Bazen, yaşamın anlamını “bitmesin” dediğimiz anlarda saklı sanırız. 
Tıpkı bir tatil, bir mevsim ya da bir sevginin bitişinden korkmamız gibi. Oysa ki bitiş, beraberinde bir huzur da getirir. 
Şöyle bir düşünün, bir acının ya da bir mutluluğun sonsuza dek sürmesini ister miydiniz? Hayat, bitişler ve başlangıçlar arasındaki o hassas dengede anlam bulur.

Bir yılın sonuna gelmişken, geçmişin ağırlığını üzerimizde taşısak da, yeni yılın umutlarını içimizde filizlendirebiliriz. 
Çünkü, yıl bitti. Ama bu yalnızca yeni bir hikâyenin kapılarını aralamak için bir fırsat.

Zaferler, sevinçler, kederler ve kıskançlıklar… Hepsi biter. Ve ne yazık ki, aşk da biter.