Kasım geldi mi insanın içine bir durgunluk, derin bir his çöker. Hani o eski filmlerdeki gibi, Kasım’da aşk bir başka yaşanır derler ya; sanki her şey bir anlığına durur ve sen hayatına dışarıdan bakarsın. Koşturmacalar, iş, güç, her şey… Oysa asıl özlediğin şey, belki de hep göz ardı ettiklerin, başka bir yerde duruyor. Kasım, insana bunu hatırlatıyor.

Hayat bazen keskin dönüşlere ihtiyaç duyar. İnsanın ya kalbini dinleyip sevdiğiyle yola devam etmesi ya da farklı bir yola cesaretle çıkması gerek. Çünkü gerçek anlamda yaşamayı hissettiren, kalbin fısıldadıklarıdır.

Şimdiki zamanda, binaların, teknolojinin, kalabalıkların arasında adeta kaybolmuş gibiyiz. Ama bir beden, kalpten kopmuşsa eksik yaşar, bunu unutmayalım. Kasım ayı, belki de bize bu gerçeği hatırlatmak için var. Sadece bir ay değil; kendimize dönmek, hissettiklerimizi derinleştirmek için bir fırsat gibi.

Bir ayı özel yapan sadece takvimdeki yeri değil, o ayda hissettiklerimizdir. Kasım belki başka aylardan farklıdır, belki de çoğumuzun içinde kaybolduğu, kendini bulduğu bir ay. Ama aslında hangi ayda olursak olalım, önemli olan aşkı hissetmek, hayatı o aşka göre yaşamak.

“Aşk, iki insanın sonsuzluğa doğru el ele yürüdüğü o kısa andır,” der André Maurois. Belki de her Kasım, bu kısa anda yeniden durmak, sonsuzluğun ucunda kaybolmak içindir. Hangi ayda olursa olsun, aşkı kendinize göre yaşayın; çünkü aşk, hep başka, her zaman başkadır.